تحلیل وضعیت پارکهای و زمنی های ورزش شهری برای حضور کودکان (نمونه موردی: شهر مشهد)

حضور مؤثر کودکان در شهر، ارتباط مستقیمی با فضا و ساخت و سازهای شهری دارد. یک فضای شهری مناسب تا حد زیادی تأمین کننده امنیت و حضور کودک بوده و یک فضای شهری نامناسب نبز از بین برنده آن و زمینه ساز انواع آسیب ها و معضلات اجتماعی می باشد. فضاهای عمومی از قبیل معابر، پارکها و زمینهای ورزش، عرصه ای برای اجتماعی شدن کودکان محسوب می شوند؛ لذا توجه به آن بر مسئولان و برنامه ریزان شهری ضروری می باشد. هدف این پژوهش تحلیل وضعیت پارکها و زمین های ورزش شهری برای حضور کودکان شهر مشهد (در ابعاد دسترسی، امنیت و ایمنی و کیفیت) است. این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت توصیفی- تحلیلی است و در آن از روش های مختلف کتابخانه ای، میداانی، آماری و نرم افزاری استفاده شده است. جامعه آماری تمامی کودکان 8 تا 12 سال ساکن در شهر مشهد و حجم نمونه باربر با 322 دانش آموز سال چهارم، پنجم و ششم ابتدائی در سه منطقه برخوردار، متوسط و کمتر برخوردار می باشد. انتخاب نمونه ها بر پایه ی روش نمونه برداری دومرحله ای که شامل مراحل طبقه ای و تصادفی ساده بود انجام شده است. نتایج آزمون دو جمله ای و T-Test نشان می دهد که با سطح معنی داری 0/000 و با توجه به میانگین متغیرهای مورد نظر که برابر با 3/2142 می باشد، با اطمینان 95 درصد می توان گفت وضعیت پارکها و زمین های ورزش شهر مشهد برای حضور کودکان در شرایط قابل قبولی است.

کلیدواژه ها:

وضعیت فضاهای شهری ، پارکهای شهری ، زمین های ورزش ، کودکان ، شهر مشهد