نانوتکنولوژی و معماری پایدار از منظر ضریب هوشی ساختارها

زندگی بشر و به طبع آن محیط های زندگی و فعالیت های بشر در سالهای اخیر دچار تغییرات و دگرگونیهای بسیاری شده است. این تغییرات با توسعه مصالح و روشهای ساخت در جهت کارایی بیشتر ساختمانها و صرفه های اقتصادی و در عین حال سازگاری زیستگاه های بشر با محیط زیست و طبیعت بوده است. از این رو با استفاده از فناوری هوشمند سازی مصالح علاوه بر ایجاد فضایی با کارکرد متفاوت ولی همسو با رفتارهای کاربر در بازه های مختلف زمانی، تلاشی هدفمند بسوی طراحی پایدار در زیمنه معماری انجام گرفته است. ولیکن بهره گیری معماران از مصالح هوشمند به همین خلاصه نمی شود و تلاش برای هوشمند سازی فضا به عنوان بعدی از معاری ک ه رفتارهای انسان کاربر را ساماندهی می کند و عرصه و زمینه های تازه تری برای بروز رفتارهای نو و تازه در ا ختیار انسان قرار می دهد، از این رو معماری به عنوان بسته تعاملات اجتماعی و زندگی بشر می تواند نقشی پیشرو و تعیین کننده داشته باشد.

کلیدواژه ها:

نانو ، پایداری ، مصالح نو ، بیونانوتکنولوژی ، هوش مصنوعی