نقش الگوهای رفتاری در تعیین عناصر هویت ساز در کالبد فضاهای کودکان

به نظر می رسد ساختمان هایی که امروزه به عنوان مکان هایی فرهنگی و هنری برای کودکان مورد استفاه قرار می گیرد، احتمالاً با کم توجهی به نیازهای روانشناختی کاربران این محیط ها، تأثیر محیط بر رفتار استفاده کنندگان و در واقع هویت کاربران طراحی گردیده است. از این رو پرداختن به نیازها و ویژگی های فیزیکی محیط مورد نظر، برای رسیدن به فضاهای مطلوب از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تصور این است که کاربران و رفتارهای آنان، بخش هایی از یک نظام کلی ه ستند که مکان و محیط را در بر دارند، رفتارهای انسان همیشه در یک مکانی روی می دهد و نمی توان آنرا بدون درنظر گرفتن تأثیرات محیطی ارزیابی کرد. این امر در حقیقت به منزله باور به دیدگاه های مبنی بر رویکرد تعاملی میان محیط و انسان است به گونه ای که می توان اذعان داشت که محیط ساخته شده قابلیت های مختلفی در برانگینختن انگیزه و نیز سهولت انجام رفتارهای مربوط به رفع نیازهای اساسی انسان دارد؛ و نیز همچنین می توان اضافه کرد احساس هویت انسان با محیط کالبدی اطراف خویش، یکی از روش ها و فرآیندهای تأثیر محیط بر انسان است. به گونه ای که انسان، هویت خویش را در هویت محیط اطراف جستجو می کند. به طور آشکار این پژوهش دارای چهار جوبی است که برآمده از حوزه علوم رفتاری است، و همچنین بر آن است تا پاسخ دهد که تأثیرات محیط کالبدی بر رفتار یادگیری کودکان چگونه است. بدین منظور جهت تعمیم این یافته ها به نمونه های واقعی کالبدی، استخراج دستورالعمل های اجرایی جزء اهداف این تحقیق محسوب می گردد. پاسخ به سوال فوق مستلزم شیوه خاصی از پژوهش است در این ارتباط از یک سو ارجاع به پیشینه های پژوهشی مرتبط با موضوع که کار تحقیق کتابخانه ای را طلب می کند و از سوی دیگر نیازمند کسب اطلاعات میدانی است.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، هویت ، رفتار ، هوش چندگانه ، یادگیری کودک