بررسی تأثیر سکونتگاه های غیررسمی بر توسعه پایدار شهری (با تأکید بر شهر زابل)

امروزه پدیده شهری کره زمین را تسخیر نموده و به دنبال رشد سریع و نامتعادل شهرها، پیامدهای نامطلوب اقتصادی، اجتماعی و کالبدی را به همراه داشته است. یکی از اثرات نامطلوب آن، سکونتگاه های غیر رسمی است که به عنوان آئینه تمام نمای مسائل شهری، دارای جایگاه و اهمیت ویژه در تحقیقات اجتماعی می باشد. این مقاله، به بررسی تأثیر سکونتگاه های غیررسمی بر توسعه پایدار شهری در شهر زابل پرداخته و در این ارتباط علل، پیامدها و سپس راهکارهای پیشگیری و ساماندهی آن با استفاده از مطالعات اسنادی «کتابخانه ای» و میدانی ارائه خواهد شد. در این تحقیق با بکارگیری متدولوژی های آکادمیک و نظری و با استفاده از تکنیک های مصاحبه چهره به چهره و مشاهده از مناطق حاشیه شهر زابل داده های مورد نیاز جمع آوری گردیده است. بر اساس یافته های این مطالعه بخش عمده اسکان غیررسمی در شهر زابل ناشی از مهاجرتهای روستا- شهری و م هاجرت افغانها به ایران است که عمده ترین راه ورود افاغنه از مرز منطقه سیستان می باشد. حاشیه نشینان از شهر و محله زندگی خود رضایت بالایی ندارند و از احساس تعلق شهروندی پائینی برخوردار هستند. بهبود زیرساختهای فیزیکی شهر یا محله مهم ترین اولویت آنان برای بهبود وضعیتشان محسوب می گردد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار شهری ، سکونتگاه های غیررسمی ، مهاجرت ، شهرنشینی ، مسائل اجتماعی ، زابل