بررسی اثرات باکتری و رومی کمپوست بر فنولوژی و رشد سویا )Glycine max L.) در سیستم کشاورزی پایدار

به منظور بررسی اثرات ورمی کمپوست و باکتری بر فنولوژی و رشد سویا آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد، کرت‌های اصلی ازمایش در دو سطح شامل عدم مصرف ومصرف باکتری و کرت‌های فرعی در سه سطح شامل عدم مصرف ورمی کمپوست (شاهد)، مصرف 5 تن ورمی کمپوست در هکتار و مصرف 10 تن ورمی کمپوست در هکتار بود نتایج حاصل نشان داد که تیمار مصرف 10 تن ورمی کمپوست از بیشترین میزان روز تا تا رسیدگی کامل به میزان 153 روز و تیمار عدم مصرف ورمی کمپوست از کمترین میزان روز تا رسیدگی کامل برخوردار بود همچنین بیشترین میزان طول دوره پر شدن دانه از تیمار مصرف ورمی کمپوست به میزان 10 تن به ازای هر هکتار به دست آمد که افزایش طول دوره رشد و پرشدن دانه منجر به دستیابی بیشترین میزان عملکرد دانه به میزان 1699 کیلوگرم در هکتار شد در حالیکه کمترین میزان عملکرد دانه از تیمار عدم مصرف ورمی‌کمپوست به میزان 1419 کیلوگرم در هکتار به دست آمد، مصرف باکتری در مقایسه با عدم مصرف آن منجر به دستیابی بیشترین میزان عملکرد دانه به میزان 1636 کیلو گرم در هکتار شد در حالی‌که عدم مصرف باکتری از کمترین میزان عملکرد دانه به میزان 1443 کیلوگرم در هکتار برخوردار بود هم‌چنین نتایج حاصل از جدول تجزیه واریانس نشان داد که تأثیر مصرف ورمی کمپوست بر صفات قطر ساقه ، ارتقاع بوته و روز تا غلاف‌دهی در سطح یک درصد و در صفات روز تا گلدهی، روز تا رسیدگی کامل و عملکرددانه در سطح 5 درصد معنی‌دار بود.

کلیدواژه ها:

سویا ، ورمی کمپوست ، باکتری ، صفات فنولوژیک ، عملکرد