بررسی قابلیت بازیافت پروتئین پساب کارخانجات پودرماهی با استفاده ازکیتوزان ونانوذرات کیتوزان

کیتوزان یک پلیمر زیستی است که در پوسته خارجی حشرات، سخت پوستان و در دیواره سلولی برخی گیاهان وجود دارد. کیتین بعد از سلولز فراوانترین پلیساکارید در طبیعت است. کیتوزان یکی از مشتقات کیتین است و به علت ویژگیهایی نظیر غیر سمی بودن، تجزیه پذیری زیستی، سازگاری زیستی و سیستم ایمن یک عنصر مناسب جهت بهبود آلایندهها است. کیتوزان با دارا بودن گروه آمین روی کربن شماره 2 و گروه های هیدروکسیل روی کربن شماره 3 و 6 به شدت تمایل به واکنش با پروتئین ها و دیگر مواد جامد دارند که این سبب افزایش رسوب پروتئین و مواد جامد فاضلاب ها می شود. کیتوزان برای ایجاد نانوذرات با اندازههای مختلف با تری پلی فسفات ( Tpp ) وارد واکنش میشود. در این بررسی علاوه بر کیتوزان از نانو ذرات کیتوزان هم جهت بازیافت پروتئین استفاده شده است. نتایج نشان دادند غلظت بهینه کیتوزان که کدورت اولیه پساب ( 811 NTU ) را 01/92% کاهش میدهد 2gr/ml است که در همین غلظت 33/83% پروتئین بازیافت میشود و زمانی که از نانو ذرات کیتوزان به عنوان منعقد کننده استفاده میشود 66/66% موجب بازیافت پروتئین میشود و 62/66% کاهش کدورت را در پی دارد. لازم به ذکر است زمانی که از نانوذرات کیتوزان استفاده شده است مقدار کیتوزان مصرفی کاهش یافته است

کلیدواژه ها:

کیتوزان ، نانوذرات کیتوزان ، بازیافت پروتئین ، پساب پودرماهی