بررسی قابلیت بازیافت پروتئین پساب کارخانجات پودرماهی با استفاده ازکیتوزان وسولفات آلومینیوم

کیتین یک پلیمر زیستی است که در دیواره سلولی بعضی گیاهان، حشرات و سخت پوستان وجود دارد. بعد از سلولز فراوانترین پلی ساکارید در طبیعت است. کیتوزان یکی از مشتقات کیتین است و از د استیلاسیون کیتین بدست میآید. خواصی نظیر تجزیه پذیری زیستی، غیر سمی، پایداری شیمیایی، برهم کنش بالا و خاصیت چلاته کنندگی بسیار مناسب، کیتوزان را عنصری ایده آل جهت بازیافت پروتئین پساب پودر ماهی که غنی از مواد آلی است، میسازد. کیتوزان با دارا بودن گروه آمین روی کربن شماره 2 و گروه های هیدروکسیل روی کربن شماره 3 و 6 به شدت تمایل به واکنش با پروتئین ها و دیگر مواد جامد دارند که این سبب افزایش رسوب پروتئین و مواد جامد فاضلاب ها می شود. هدف از این تحقیق بازیافت پروتئین بوسیله خواص فولیکوله و منعقد کنندگی کیتوزان است که در این مطالعه PH، کدورت و پروتئین محلول اندازه گیری میشود. در این بررسی علاوه بر کیتوزان از سولفات آلومینیوم هم جهت بازیافت پروتئین استفاده شده است. مطالعات نشان میدهد غلظت بهینه کیتوزان که کدورت اولیه پساب ( 811 NTU ) را 01/92% کاهش میدهد 2gr/ml است که در همین غلظت 33/83% پروتئین بازیافت میشود. نتایج نشان دادند کیتوزان مثل سولفات آلومینیوم( آلوم ) موثر نیست اما زمانی که کیتوزان در غلظت کمتر از 2gr/ml به عنوان منعقد کننده همراه با آلوم استفاده میشود 85 % موجب بازیافت پروتئین و 25/75% کاهش کدورت را در پی دارد

کلیدواژه ها:

کیتوزان ، سولفات آلومینیوم ، بازیافت پروتئین ، کدورت ، پساب پودرماهی