پیمان سپاری آموزش و پرورش منابع انسانی

متولیان آموزش و پرورش منابع انسانی دریافته اند که آنچه به طور سنتی کسب وکار اصلی آنها محسوب می شد، درحال حاضر فعالیت جانبی کسب و کار اصلی سازمان تلقی شده و در خارج از مرزهای سازمان به انجام می رسد. پژوهش های انجام شده به این نتیجه رسیده اند که آموزش و پرورش منابع انسانی را در دهه های آتی از طریق پیمانساری به انجام خواهد رسید و پیمانسپاری به عنوان یک بدیل راهبردی در نزد تصمیم گیرندگان سازمان جایگاه معتبری پیدا کرده است. البته پیمانسپاری آموزش و پرورش، مشمول قانون همه یا هیچ نمی باشد، بله سطوح مختلفی از پیمانسپاری امکان پذیر است و انتخاب سطح مناسب آن به نیاز سازمان بستگی دارد. پیمانسپاری راهبردی است که به تصمیم گیرندگان شرکت امکان می دهد هزینه های بالاسری خود را کاهش داده و سرمایه خود را برای اهداف دیگر تخصیص دهند. استدلال پیمانسپاری این است که سازمان می تواند تعداد محدودی شایستگی متمایز و مشخص در داخل داشته باشد و در عین حال، فعالیتهایی را در حال حاضر در داخل به انجام به داخل می رسند و لیکن در خارج از سازمان و از طریق ارایه دهنگان خارجی متخصص با اثربخشی بیشتری قابل انجام می باشند را به بیرون واگذار نماید. انتخاب راهبرد پیمانسپاری با فشارهایی همراه بوده است و تصمیم گیرندگان سازمان تحت فشار برای کنترل هزینه های علمیات، دستیابی به توانمندی های کلاس جهانی، آزادسازی منابع داخلی برای بکارگیری در جهت تحقق سایر اهداف و عواملی از این قبیل مجبور به انتخاب راهبرد و پیمانسپاری شده اند. در این مقاله که نتیجه یک پژوهش توسعه ای بوده و با روش کتابخانه ای و مطالعه اسناد و مدارک سازمان های پیشرو به انجام رسیده است، راهبرد پیمانسپاری تشریح شده و تاریخچه و روند توسعه آن توضیح داده شده است. سپس دلایل استقبال سازمانها از پیمانسپاری ارایه شده و نیز سطوح مختلف پیمانسپاری تشریح گردیده است . در ادام بحث نحوه کمک رسانی پیمانسپاری به سازمان ارایه شده و فرایندی گام به گام برای تصمیم گیری جهت پیمانسپاری ارایه شده است. این مقاله با معرفی گامهای عملی و تفصیلی پیمانسپاری و نیز مخاطرات اجرای این راهبرد پایان می پذیرد.