بازشناسی زبان مشترک موسیقی و معماری درایجادحس مکان درمعماری ایرانی ـ اسلامی

معماری و موسیقی ازموضوعاتی است که میتوان نقش آن را درهنرهای دیگربه روشنی دنبال نمود هرچند موسیقی باحس شنوایی و معماری با بینایی بیشتر نمود می یابد ولی هردوهنرازوجوه متشابه فراوانی بهره برده اند حس مکان به معنی ادراک ذهنی انسان ازمحیط است که شخص را درارتباطی درونی با محیط قرارمیدهد به طوریکه فهم و احساس فرد با زمینه معنایی محیط پیوند خورده و یکپارچه میشود درمعماری ایرانی به واسطه ژرفای مفاهیم هنری تشابهات معنایی و محتوایی بادیگر هنرها ازجمله موسیقی نمود بیشتری دارد هدف این نوشته شناسایی وجوه تشابه اصول موسیقی و معماری ایرانی و تاثیر موسیقی و معماری ایرانی درایجادحس مکان درانسان است درتحلیل و بررسی این موارددرنظام معماری ایرانی و موسیقی ایرانی دوازده اصل مورد بررسی قرارگرفته است نتایج بدست امده حاکی ازآن است که اصولی چون نظم هارمونی سلسله مراتب و غیره که درروند شکل گیری و توسعه درموسیقی شرکت دارند درمعماری ایرانی با بیان کالبدی درساختارحضور دارند و بدین ترتیب کدهای معنایی و اصول نظام دهنده مشترک دراین دوعرصه هنری با بیان های متفاوتی موجب ایجادحس مکان درانسان میشود

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، موسیقی ایرانی ، حس مکان