تبیین شاخصهایی برای برنامه ریزی عملکردی فضاهای عمومی شهری به منظور تحقق پایداری فرهنگی

امروزه توجه به بعدفرهنگ دربرنامه ریزی ازمهمترین مولفه های رویکردتوسعه پایدارمحسوب شده است تا انجا که صاحبنظران این حوزه به روشنی بیان داشته اند که دیگر توسعه به معنای نابود کردن هویت فرهنگی نیست بلکه برعکس به معنای حفاظت ازآن می باشد و ضرورت دارد با حفظ هویت فرهنگی به آرمان های نوسازی متمسک شد بطور کلی فرهنگ و روابط اجتماعی به هم پیوسته اند برقراری و تداوم روابط اجتماعی باعث تقویت ارزشها و هنجارها با فرهنگ میشود و ازطرف دیگر فرهنگ شرایط و نحوه شکل گیری روابط اجتماعی را تعیین میکند ازانجایی که فرهنگ محصول نوع و میازن روابط اجتماعی احادجامعه است و روابط اجتماعی نیز درخلا رخ نمی دهد مهمترین عرصه تجلی آن فضاهای شهری است و ازاین رو همواره تلاش شده است درتنظیم روابط اجتماعی فضا و فضاهای شهری را درهرشهروجامعه ای منطبق با سلایق و علایق اجتماعی همان جامعه شکل دهند این پژوهش با هدف تبیین اهمیت برنامه ریزی برمبنای فرهنگ و پایداری فرهنگی دربرنامه ریزی و سیاست گذاری فضاهیا عمومی شهری با استفاده ازروش تحلیلی توصیفی به بیان اطلاعات اسنادی و ارایه تعاریف و انگاره ها و چارچوب های نظری توسعه پایدار و پایداری فرهنگی به عنوان رویکرد پژوهش پرداخته و سپس ازروش تحقیق تحلیلی به منظور تبیین روابط فرهنگ و توسعه به منظور دستیابی به پایداری فرهنگی و ازبررسی نمونه های جهانی و مطالعات اسنادی برای دستیابی به شاخصه هایی برای ایجادفضاهای عمومی شهری پایدار فرهنگی بههر گرفته شدها ست نتایج مطالعات نشان دهنده آن است که مهمترین شاخصهای تاثیرگذاربرپایداری فرهنگی درفضاهای عمومی شهری عبارتنداز: توجه به دسترسی مشارکت مدنی داوطلبانه و سازمان یافته حقوق شهروندی و فرهنگی فعالیت های هنری و فرهنگی فضاهای مدنی خدمات فرهنگی اموزش خلاقیت ارتباطات و گردشگری فرهنگی و منابع مالی.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، فرهنگ ، پایداری فرهنگی ، شاخصهای عملکردی ، فضای شهری