مدیریت خطرپذیری بحران در مدیریت شهری

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 462

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

INDM05_006

تاریخ نمایه سازی: 11 خرداد 1393

چکیده مقاله:

در طول پنجاه سال گذشته، شهرهای بزرگ و کوچک دنیا رشد قابل ملاحظه ای از نظر جمعیت شهری و توسعه داشته و بسیاری از بحران های شهری نظیر سیل، زمین لغزش، به ویژه زلزله را تجربه نموده و از آنها متاثر شده اند. اثرات منفی این بحران ها در جوامع شهری، اقتصاد، زیرساخت ها و سیستم ها رو به افزایش است.در بسیاری از نواحی شهری، رشد سریع و نبود مدیریت شهری مناسب به دلیل استفاده از شیوه های ساخت و ساز غیراستاندارد و مصالح نامقاوم در برابر خطر، توسعه شهری در نواحی مستعد خطر را باعث شده است. رشد زیاد سکونتگاه های آسیب پذیر غیررسمی گاه با جمعیتی بیش از نیمی از جمعیت کل شهری و توسعه تسهیلات حیاتی غیرایمن و محافظت نشده نظیر ساخت مدارس و بیمارستان ها در نواحی با خطر بالا، از دستاورد های شیوه های غیر ایمن و غیراستاندارد است.به منظور مدیریت شهری موثر و کارامد که چالش های بحران های شهری در آن روبه افزایش است و برای ترویج انتخاب مسیر توسعه شهری انعطاف پذیر و مقاوم، و توسعه شهری پایدار در آینده، شیوه ای سیستماتیک و مطلع از خطرپذیری ها مورد نیاز است. همه فعالیت های توسعه شهری به منظور محافظت از جوامع شهری و سرمایه آنها که شامل سکونتگاه های غیررسمی و تسهیلات حیاتی است، باید با دیدگاه کاهش خطرپذیری و ریسک های باقیمانده مدیریت شود. در مدیریت شهری که در آن خطرپذیری ها مد نظر قرار گیرد، منجر به کاهش خطرپذیری های ناشی از بحران می گردد. در این مقاله اصول و کلیات مدیریت خطرپذیری بحران مرور شده و نحوه وارد نمودن مدیریت خطرپذیری بحران در مدیریت شهری مورد بحث قرار گرفته است.

نویسندگان

فاطمه دهقان فاروجی

مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی