نقش عوامل انسانی و طبیعی در توسعه بیابانزایی و راههای مقابله با آن
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,925
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
AZARAN01_017
تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1393
چکیده مقاله:
از آنجایی که مناطق خشک و نیمه خشک بخش عمدهای از مساحت کشور را به خود اختصاص دادهاند لذا شناخت پتانسیلهای موجود در این مناطق و کشف منابع جهت ارائه راهکارهای مدیریتی برای بهرهمندی از پتانسیلهای موجود و جلوگیری از روند بیابانزایی از اهمیت ویژهای برخوردار است. روند فزاینده بیابانزایی در اقصی نقاط ایران، از جمله مشکلاتی است که کنترل آن از دغدغههای ملی محسوب میگردد. بیابانزایی به تخریب زمین و کاهش قابلیتهای تولید معیشتی خاک در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب اطلاق میشود که در نتیجهی عوامل گوناگون انسانی و طبیعی اتفاق میافتد. براساس نتایج مهمترین عوامل مؤثر در بیابانزایی عوامل انسانی و طبیعی است که مهمترین عوامل در کاهش توان بیولوژیک هر منطقه و تبدیل آن به بیابان هستند. علاوه بر آن در مناطقی که این دو عامل بصورت جدی تهدیدکندده اراضی باشد به مراتب اثرات مخرب آنها تشدید شده و باعث تسریع در روند بیابانی شدن خواهند شد. بنابراین شناخت، ارزیابی و اولویتبندی عوامل مؤثر در توسعه روند بیابانزایی میتواند در برنامهریزی و مدیریت محیط هرچه بهتر سرزمینها مفید واقع گردد. مبارزه با این پدیده مستلزم ارتباط متقابل و مشارکت بین کاربران زمین و سازمانهای طرفدار محیط زیست است تا کارکردهای بیابانزدایی در مقیاس وسیع را پدید آورد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهین حنیفه پور
دانشجوی کارشناسی ارشد همزیستی با بیابان دانشگاه تهران
غلامرضا زهتابیان
استاد دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :