تعیین گستره منطقه آسایش زیست اقلیمی با استفاده از شاخص اوانز و اولگی (مطالعه موردی: منطقه نمونه گردشگری پارک جنگلی عباس آباد شهرستان بهشهر)

امروزه، تجربیات نظری و اجرایی متعددی در سطح دنیا برای مطالعه، بررسی، برنامه ریزی و مدیریت مناطق گردشگری وجود دارد، مطالعات و بررسی های بیوکلیمای انسانی، پایه و اساس برنامه ریزی های مختلف از جمله، جهانگردی و برنامه ریزی توریسم است و نتایج به دست آمده از این پژوهش ها می تواند در رشد و توسعه کمی و کیفی گردشگری بهره برداری شود. در این مقاله سعی شد، بر پایه روش توصیفی و تحلیلی، آسایش یا عدم آسایش انسان بر اساس مدل ها و شاخص های زیست اقلیمی اوانز و نمودار اولگی جهت توسعه و برنامه ریزی گردشگری منطقه پارک جنگلی عباس آباد بهشهر، ارزیابی شود. بنابراین با توجه به ویژگی های اقلیمی منطقه، شناسنامه آماری ایستگاه های هواشناسی سینوپتیک و باران سنجی منطقه طی سال های 1392-1385 جمع آوری و پردازش شد و سپس با اعمال روش های مذکور راهنمای مناسیب در بهره برداری از شرایط محیطی، و جاذبه های گردشگری آن بدست آمد، نتایج حاصل از این مقاله نشان داد که در منطقه گردشگری پارک جنگلی عباس آباد بهشهر ماه های خرداد، شهریور و مهر مناسب گردشگری می باشد، که می تواند پایه و اساس بسیاری از برنامه ریزی های گردشگری در این منطقه نمونه گردشگری بویژه جهت تورهای گردشگری شود.

کلیدواژه ها:

عباس آباد بهشهر ، نمودار اولگی ، شاخص اوانز ، گردشگری