بررسی کاربرد کودهای بیولوژیک در زراعت افتابگردان روغنی (.Heliantus annuus L)

به منظور مطالعه اثر کودهای بیولوژیک و کودهای شیمیایی در زراعت گیاه آفتابگردان روغنی (.Heliantus annuus L) آزمایشی در دو سال زراعی 89-1387 و 87-1388 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان غربی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل انواع (A) نیتروکسین، (B) فسفات بارور-2، (C) تیوباسیلوس، (D) کود مرغی، (E) نیتروکسین + کودمرغی، (F) فسفات بارور -2+ کود مرغی، (G) تیوباسیلوس + کود مرغی، (H) نیتروکسین + فسفات بارور -2+ کود مرغی، (I) نیتروکسین + تیوباسیلوس + کود مرغی، (K) فسفات بارور -2+ تیوباسیلوس _کود مرغی، (L) نیتروکسین تیوباسیلوس +فسفات بارور -2، (M) نیتروکسین + تیوباسیلوس + فسفات بارور -2+ کود مرغی، (N) کود کامل شیمیایی و (O) شاهد بودند. نتایح حاکی از آن بود که در طی دو سال آزمایش کاربرد کودهای بیولوژیک منجر به افزایش درصد جوانه زنی، ارتفاع و قطر بوته و تعداد برگ و ع ملکردنسبت به شاهد گردیدند و در این میان تیمار (نیتروکسین + تیوباسیلوس+ فسفات بارور -2+ کود مرغی) بیشترین تأثیر را در افزایش صفات مورد مطالعه داشت.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، کودهای بیولوژیک ، عملکرد دانه ، ظهور گیاهچه ، کود شیمیایی