بررسی تأثیر تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد (PGPR) بر عملکرد دانه و برخی شاخص رشدی گندم در سطوح مختلف شوری خاک

به منظور بررسی تأثیر تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد (PGPR)، بر عملکرد و برخی شاخص های رشدی گندم در سطوح مختلف شوری خاک، آزمایشی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سال زراعی 1390 اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل چهار سطح شوری (صفر، 15، 30 و 60 میلی مولار از Nacl) و چهار سطح تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد (عدم تلقیح به عنوان شاهد، تلقیح با ازتو باکتر کروکوم استرین 5، ازوسپیریلوم لیپوفروم استرین OF، سودوموناس استرین 186) بودند. نتایج نشان داد با افزای شوری عملکرد، میزان بیوماس کل و سرعت رشد محصول کاهش و با تلفیق افزایش می یابند. مقایسه میانگین ها نشان داد بالاترین عملکرد و شاخص های رشدی در تلقیح بذر با آزوسپریلوم x عدم اعمال شوری و کمترین آنها در عدم تلقیح x بالاترین سطح شوری بود. بنابراین پیشنهاد می شود به منظور افزایش عملکرد دانه و شاخص های رشدی تلقیح بذر با آزوسپریلوم به کار برده شود.

کلیدواژه ها:

باکتری های محرک رشد ، تنش شوری ، گندم ، شاخص های رشدی