قرابت نسبی و نقش آن در تنظیم حقوق و تکالیف مالی زوجین متین

قرابت نسبی به معنای خویشاوندی و نسبت خانوادگی است که بین افراد از طریق پدر و مادر ایجاد می شود. این رابطه در فقه امامیه و حقوق موضوعه ایران تاثیرات متعددی بر حقوق و تکالیف مالی و غیر مالی زوجین دارد. قرابت نسبی در فقه امامیه و حقوق موضوعه ایران زمینه ساز آثار متعددی بر حقوق و تکالیف مالی و غیر مالی زوجین است. از جمله آثار بارز این قرابت می توان به ممنوعیت ازدواج بین محارم، الزام شوهر به پرداخت نفقه در صورت تمکین، زن ارث بری زوجین از یکدیگر، ولایت شوهر بر زن در برخی امور شرعی و متعارف اشاره کرد. همچنین حقوق و تکالیف جنسی متقابل زوجین و تعهد شوهر به تامین مسکن مناسب برای زن از دیگر آثار قرابت نسبی به شمار می رود. با وجود نقاط مشترک، تفاوت هایی نیز در احکام فقه امامیه و حقوق موضوعه ایران در این زمینه وجود دارد. به عنوان مثال ولایت شوهر در حقوق موضوعه ایران نفی شده و در طلاق به زن تعلق نمی گیرد. آثار قرابت نسبی در روابط زوجین ظرافت ها و پیچیدگی های خاص خود را دارد که در این چکیده رجعی نفقه به طور خلاصه به آنها اشاره شد.

کلیدواژه ها:

قرابت نسبی ، زوجین ، حقوق مالی