ارزیابی نقش مسئولیت اجتماعی سازمان های دولتی و خصوصی در قبال کاهش هم زمان آلودگی هوا و ترافیک با بهره گیری از روش هم پیمایی، مطالعه موردی: کلان شهر تهران

یکی از چالش های مهم سازمان ها، چگونگی حمل ونقل کارکنانشان به محل کار می باشد. دسترسی قابل قبول به سیستم حمل ونقل عمومی می تواند، منجر به ترغیب افراد و کارکنان سازمان ها به استفاده از آن به جای خودرو شخصی شود. اما متاسفانه، وضعیت این سیستم مناسب نبوده و تعداد قابل توجهی از افراد، از خودرو شخصی استفاده می کنند. امری که آثار سوء زیادی را با خود به همراه خواهد داشت؛ مانند: آلودگی هوا، افزایش ترافیک شهری و ازدحام، زمان ازدست رفته، افزایش مصرف بنزین، فقدان جای پارک و غیره. سازمان های مختلف به جز اهداف اقتصادی و خدماتی خود، می بایست عهده دار مسئولیت اجتماعی در قبال محیط زیست و جامعه پیرامون خود باشند. بنابراین تشویق کارکنان به استفاده از گزینه هم پیمایی می تواند گزینه قابل قبولی برای اجرای هر چه بهتر مسئولیت اجتماعی و حفاظت از محیط زیست باشد. این تحقیق بر آن است تا شکاف میان آلودگی هوا و ترافیک و حلقه مفقوده مسئولیت اجتماعی را در شهر تهران موردبررسی قرار دهد. لذا ابتدا با استفاده از روش استخوان ماهی، به بررسی علل شکل گیری هم زمان آلودگی هوا و ترافیک و سپس با روش SWOT به ارزیابی روش کارپولینگ پرداخته است. بر اساس نتایج ارزیابی، نقاط قوت و فرصت به ترتیب با امتیاز ۰۷۷/۳ و ۲۲۴/۳ بالاترین امتیاز را کسب، پس ازآن تهدیدات و ضعف ها با امتیاز ۹۳۲/۲ و ۸۵۲/۲ کمترین امتیاز را کسب کردند. با توجه به این نتایج، اتخاذ استراتژی تهاجمی یعنی استفاده حداکثری از فرصت ها به همراه نقاط قوت ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

حمل ونقل ، کارپولینگ سازمانی ، مدیریت تقاضای سفر ، مسئولیت اجتماعی ، هم پیمایی