الگوی ارزیابی میزان زیست پیاده مداری در واحدهای همسایگی مطالعه موردی: (مادی نیاصرم، کلانشهر اصفهان).

چکیده:امروزه رشد فزاینده شهرنشینی، افزایش تراکم جمعیت و توسعه خودرومحور، منجر به کاهش کیفیت زندگی در شهرها شده است. در پاسخ به این چالش ها، رویکردها و نظریه های متعددی برای دستیابی به پایداری شهری مطرح شده اند که از جامع ترین آن ها می توان به نظریه زیست پذیری اشاره کرد. مطالعه حاضر با تلفیق دو نظریه زیست پذیری و پیاده مداری، به دنبال ارائه ابزاری نوین تحت عنوان «الگوی زیست پیاده مدار» برای ارزیابی کیفیت زندگی در واحدهای همسایگی است.این پژوهش از نوع بنیادی - توسعه ای با رویکرد توصیفی - تحلیلی و ماهیتی ترکیبی (کمی و کیفی) است و در دسته مطالعات همبستگی قرار می گیرد. در بخش کیفی از روش های کتابخانه ای و بررسی اسنادی و در بخش کمی از مطالعات میدانی، تکمیل پرسش نامه و تحلیل های آماری بهره گرفته شده است. جامعه آماری شامل شهروندان ساکن در حاشیه مادی نیاصرم است که با استفاده از فرمول کوکران، ۳۹۰ نفر برای تکمیل پرسش نامه انتخاب شدند. داده های گردآوری شده با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و رویکرد حداقل مربعات جزئی تحلیل شدند.یافته های پژوهش نشان می دهد که الگوی زیست پیاده مدار در چهار بعد اجتماعی، کالبدی، زیست محیطی و اقتصادی - مدیریتی قابل بررسی است. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نیز حاکی از برازش مطلوب این الگو در محدوده موردمطالعه است؛ بنابراین، الگوی پیشنهادی قابلیت کاربرد در سایر فضاهای شهری را دارد. همچنین، اولویت بندی محورهای برنامه ریزی برای تحقق کامل الگوی زیست پیاده مدار در محدوده مادی نیاصرم به ترتیب شامل: خوداتکایی شهری، فضاهای عمومی، فرهنگ و آموزش، حمل ونقل عمومی، کیفیت کالبدی، پایداری زیست محیطی، عوامل اجتماعی، عوامل مدیریتی، چشم انداز شهری، ایمنی و امنیت، عوامل اقتصادی و پیاده مداری است.

کلیدواژه ها:

زیست پیاده مداری ، معادلات ساختاری ، واحدهای همسایگی ، مادی نیاصرم ، کلانشهر اصفهان