واکاوی گونه های آرامگاهی صالحه چرتاب محمدی، مینو قره بگلو، نگار صالحی علمداری

آرامگاه و طراحی یادمان از دیرباز در فرهنگ ایران زمین مورد توجه بوده است. آرامگاه ها بناهایی شاخصند که عمدتا نقشی فراتر از کارکرد مقبره داشته و از نظر معناشناختی و کالبدی دارای اهمیتند. آرامگاه ها و یادمآنهای تدفینی در فرهنگ تمدن و معماری دوران اسلامی همواره جایگاه برجسته و والایی داشته اند و بخش اعظمی از روند تکامل معماری دوران اسلامی در آنها قابل مشاهده و پیگیری است. با این حال هنگام طراحی آرامگاه شخصیتها و بزرگان تاریخی این پرسش اساسی طرح می شود که در طراحی آرامگاههای یادمانی چه معیارهای محیطی یا کیفی باید لحاظ شود؟ این پژوهش در پی آن است که با مرور مفاهیم نظری مرتبط با شکل گیری آرامگاه ها و مطالعه گونه شناسی آنها از منظر یادمانی به تدوین چارچوب نظری جهت جستجو و تدوین الگوهای طراحی آرامگاه مبتنی بر مطالعات تاریخی پرداخته شود. لزا پس از مرور چارچوب نظری موضوع که در برگیرنده مفهوم آرامگاه زیارت و تاریخچه تدفین، به تدوین چارچوبی برای مطالعه تاریخی و جستجوی الگوهایی برای طراحی آرامگاه از طریق گونه شناسی معنایی کارکردی و کالبدی آرامگاه ها در بستر تاریخی و جغرافیایی پرداخته می شود. نتایج حاصل از این تحقیق که به روش پژوهش توصیفی- تحلیلی با رویکردی کیفی نگارش شده است می تواند به طراحی و بازطراحی فضاهای آرامگاهی و یادمانی مطلوب کمک نماید.

کلیدواژه ها:

آرامگاه ، بناهای یادمانی ، گونه شناسی آرامگاه ها ، گونه های آرامگاهی