ارتقای خودباوری، بهبود رفتار و پیشرفت تحصیلی یک دانش آموز دگرسرپرست در پایه دهم از طریق حمایت مدرسه محور

در این اقدام پژوهی، تلاش شد تا با تمرکز بر وضعیت یک دانش آموز دختر پایه دهم هنرستان، که فاقد سرپرست رسمی خانوادگی بوده و تحت حمایت دو فرد خیر قرار دارد، راهکارهایی برای تقویت خودباوری، کاهش انزوا، بهبود وضعیت تحصیلی و ارتقاء مشارکت آموزشی او طراحی و اجرا شود. مهسا در کودکی توسط مادرش رها شده و پس از دوره ای پرمخاطره، توسط دو فرد دلسوز (عمو سعید و خاله گلی) به فرزندخواندگی پذیرفته شده است. او در آغاز سال تحصیلی، فردی منزوی، دارای ضعف تحصیلی، پرخاشگری های مقطعی و با اختلال در خواب و استفاده مفرط از فضای مجازی بود. مدیر و معاون هنرستان با همکاری معلمان دروس تخصصی و حمایت روانی و انگیزشی، اقدام به برنامه ریزی برای رشد مهسا نمودند. مصاحبه با دانش آموز، مشاهدات رفتاری، بررسی عملکرد تحصیلی، تعامل با سرپرستان و ارجاع به مشاور، ابزارهای گردآوری اطلاعات در این اقدام پژوهی بودند. از جمله اقدامات اجرایی می توان به آموزش تکنیک های تنظیم خواب، کاهش وابستگی به فضای مجازی، ایجاد نقش حمایتی در کلاس، تشویق به شرکت در فعالیت های کلاسی و جشنواره های مرتبط با توانمندی او (پادکست)، و پیگیری دائمی عملکرد تحصیلی اشاره کرد. نتایج اولیه حاکی از افزایش اعتماد به نفس، مشارکت کلاسی، کاهش انزوا، و رشد نمرات در چند درس کلیدی است.

کلیدواژه ها:

دانش آموز بی سرپرست ، فرزندخوانده ، خودباوری ، حمایت روانی ، پرخاشگری ، اصلاح رفتار ، کنترل خواب ، فضای مجازی ، دانش آموزان آسیب پذیر