کاربرد مدلهای جغرافیایی در آمایش سرزمین

از آنجا که هر محیطی دارای توانها و ویژگیهای خاص خود است لذا می بایست فعالیتهای وارده بر پهنه هر سرزمین متناسب با توانها و ظرفیتهای آن باشد به منظور بهره برداری معقولانه و بهینه و امکان ایجاد فرصت برای تجدید قوای زمین ، و این امر میسر نخواهد شد مگر بواسطه شناخت و ادراک محیطی ما چرا که برخورد و نحوه عملکرد ما بر محیط بستگی به همین موضوع دارد .تمرکز سرمایه ، امکانات و خدمات و بعبارت دیگر توزیع ناعادلانه موارد مذکور موجب بر هم زدن تعادل و نظم فضایی شده است که برای برون رفت از این وضعیت و دستیابی به وضعیتی مط لوب و بهینه با بهره گیری از مدلهای جغرافیایی توسط مدیران و برنامه ریزان شهری می توان به موفقیتهایی دست یافت . کارایی مدلها در زمینه سکونتگاهها و مکانیابی آنها – پراکنش جمعیت و نوع فعالیتهای اقتصادی با توجه به عامل فاصله – رتبه بندی شهرها – تجزیه و تحلیل سا ختار اقتصادی ، مدلهای مربوط به پیش بینی اشتغال و مدلهای ساختار فضایی شهر از اهمیت و جایگاهی خاص برخوردار است و بهره گیری از آنها در آمایش سرزمین امری ضروری و اجتناب ناپذیر خواهد بود .

کلیدواژه ها:

مدل ، نظم فضایی ، آمایش سرزمین ، توانهای محیطی