بررسی تحقق پذیری معماری پایدار در مناطق کویری ایران با بکارگیری مصالح هوشمند

بخش وسیعی از کشور ایران که در کمربند خشک جهان واقع است را مناطقی با شرایط سخت اقلیم گرم و خشک وکویری تشکیل می دهد. بیشتر این مناطق که با محدودیتهای شدید منابع آبی، پوشش گیاهی و برخی دیگر از قابلیتهایطبیعی روبروست، در عین حال در بردارنده بسیاری از سکونتگاههای بسیار کهن و مهم شهری و روستایی نیز هست. باعنایت به بزرگترین چالشی که انسان امروز با آن مواجه است یعنی تغییر اقلیم و بحران انرژی که امروزه گریبانگیر بشریتاست ، لازم است که ابتدا تعاریف و ویژگیهای پایداری و نیز اصول و بردارهای آن مطرح شده ، سپس به زیر ساختها وویژگیهای معماری منطقه کویر توجه شود. در کشور ما مفهوم هوشمندی در ساختمان صرفا به بخشی از جریان در حالتوسعه محدود بوده و رویکرد آن بیشتر به ابزار آلات الکترونیکی الصاقی به بناها است. در اینجا سعی شده به موضوعاتی فراتراشاره شود و حوزه های هوشمند سازی فضاهای معماری و مصادیق آنها مورد بررسی قرار گیرد. حوزه هایی مانند مصالح نو،اتوماسیون، فضاهای معماری حساس یا پاسخ دهنده، فضاها و کالبدهای قابل انعطاف و متحرک، از جمله مباحث این نوشتاراست.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، انطباق با محیط ، معماری پاسخ ده ، مصالح هوشمند ، مناطق کویری