جمع شدگی بتن های سبک و روشهای اندازه گیری آن در استانداردها و ادبیات فنی

استفاده از بتن سبک در دهه های اخیر به علت صرفه اقتصادی، بهبود در مصرف انرژی و کاهش بار مرده سازه ها بیش ازپیش رواج پیدا کرده است. بتن سبک را می توان به دو دسته عمده بتن های سبکدانه و بتن های هواداده شده تقسیم بندینمود. در این بین به علت کم بودن مدول الاستیسیته سبکدانه و عدم وجود قید کافی در ساختار خمیر سیمان جمع-شدگی در بتن های سبکدانه افزایش می یابد. همچنین در بتنهای هواداده شده، ساختار متخلخل آنها امکان پدید آمدنتنشهای مویینه را در حفرات آن افزایش داده و پدیده جمع شدگی را در مقایسه با بتن معمولی افزایش میدهد. جمعشدگی فرایندی است که با کاهش حجم بتن بدون دخالت بار خارجی صورت میگیرد که این پدیده در اعضای مقیدیک سازه به خصوص در دالها، دیوارها، پانلها و قطعات بنایی باعث بوجود آمدن ترک و خسارت خواهد شد. به همیندلیل در استاندارد های مختلف برای مقادیر مجاز جمع شدگی، مقادیرمختلفی ارائه شده است. در این مقاله به بررسیروشهای پیشنهادی اندازهگیری و مقادیر مجاز جمع شدگی بتن سبک و مقایسه نتایج و شرایط حاکم بر استانداردهایبین المللی و ملی، پرداخته شده است. البته استاندارد های ملی اغلب بر اساس استاندارد های بینالمللی تهیه شده است.علاوه بر این در ادبیات فنی مطالعات گوناگونی بر روی جمع شدگی انواع بتن سبک صورت گرفته است و مقادیر متفاوتیبرای میزان جمع شدگی انواع بتن های سبک ارائه گردیده است که در این مقاله به گردآوری و بررسی این مقادیر، روش -های اندازه گیری آنها و همچنین بررسی میزان و علل تفاوتهای موجود در این مقادیر پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

جمع شدگی ، بتن سبک ، استاندارد