بررسی ارتباط تغییر کاربری و پوشش اراضی با دمای سطح زمین(مطالعه موردی شهرستان مراغه سال های ۲۰۰۰، ۲۰۱۰ و ۲۰۲۰)

نظارت بر پویایی تغییرات کاربری و پوشش اراضی نقش مهمی در تدوین استراتژی ها برای توسعه پایدار شهرها دارد. در این مطالعه تغییرات کاربری و پوشش اراضی شهرستان مراغه برای سال های ۲۰۰۰، ۲۰۱۰ و ۲۰۲۰ با استفاده از سنجش از دور و GIS مورد مطالعه قرار گرفت. در سال ۲۰۰۰ کاربری و پوشش اراضی به ۷ کلاس و در سال های ۲۰۱۰ و ۲۰۲۰ به دلیل احداث کارخانه شیشه سازی و جداسازی آب فاضلاب آن از سایر آب ها؛ کلاس ها به ۸ کلاس آب، آب کارخانه شیشه سازی، بایر، برف، ساخت و ساز انسانی، مرتع، کشاورزی آبی و کشت دیم طبقه بندی شد که نتایج افزایش و کاهش برخی کلاس ها را نشان می دهد. ساخت و ساز انسانی در سال ۲۰۰۰، ۶۳/۳۱ کیلومتر مربع مساحت داشته است که در سال ۲۰۱۰ مساحت آن برابر با ۷۵/۷۴ کیلومتر مربع و در سال ۲۰۲۰ برابر با ۸۷/۱۸۸ کیلومترمربع شده است که نشان از افزایش ساخت و ساز انسانی دارد. همچنین آب کارخانه شیشه سازی که دارای مواد سمی است و در اثر انحراف کانال آن در سال های گذشته به کشاورزان اطراف خود خسارت وارد کرده در سال ۲۰۰۰ اصلا وجود نداشته و در سال ۲۰۱۰ مساحت آب آن برابر با ۹۴/۰ کیلومتر مربع و در سال ۲۰۲۰ برابر ۳۱/۱ کیلومتر مربع شده است. همچنین، دمای سطح زمین در مناطقی که دارای پوشش گیاهی و یا آب بوده بیشینه دمای کمتری را نسبت به سایر مناطق مثل شهر یا مناطق بایر داشته اند. اطلاعات به دست آمده از تشخیص تغییرات کاربری و پوشش اراضی در رابطه با دمای سطح زمین می تواند به ارائه راه حل های بهینه برای انتخاب، برنامه ریزی، اجرا و نظارت بر طرح های توسعه برای پاسخگویی به تقاضاهای رو به افزایش نیازهای انسانی در مدیریت زمین کمک کند.

کلیدواژه ها:

پایش کاربری و پوشش اراضی ، مراغه ، آمایش سرزمین ، سنجش از دور ، دمای سطح زمین