اثرات روش کشت، کم آبیاری، مالچ و کود نیتروژن بر جمعیت علف هرز و ناخالصی‎های ریشه چغندرقند

در این پژوهش اثرات آرایش و روش کشت، مالچ، رژیم آبیاری و کود نیتروژن در آبیاری نواری تیپ بر جمعیت علف هرز و عناصر ریشه چغندرقند بررسی شد. آزمایش به‎صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‎های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه‎ای در حوضه آبریز دریاچه ارومیه طی دو فصل زراعی ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ انجام شد. عامل اول شامل کاربرد یا عدم کاربرد مالچ و عامل دوم شامل دو روش کشت (نشائی و بذری)، چهار آرایش کشت نشائی، دو رژیم آبیاری و سه سطح کود نیتروژن بود. براساس نتایج، اثر روش کشت بر جمعیت علف هرز در سطح پنج درصد در هر دو سال معنی‎دار بود. میانگین جمعیت علف هرز در آرایش تک ردیفه (۵۰*۵۰*۵۰) در سال اول و دوم به‎ترتیب ۸۶ و ۷۷ درصد نسبت به میانگین آرایش‎های دو ردیفه (۴۰*۵۰، ۴۰*۶۰ و ۵۰*۵۰) بیشتر بود. اثر مالچ در کشت نشائی و بذری و رژیم آبیاری و کود نیتروژن در کشت نشائی بر جمعیت علف هرز در هر دو سال معنی‎دار نبود. جمعیت علف هرز در تیمار مالچ‎دار در سال اول و دوم به‎ترتیب ۱۱ و ۶ درصد بیشتر از تیمار بدون مالچ بود. اثر روش کشت بر مقدار نیتروژن مضره و سدیم ریشه چغندرقند در هر دو سال در سطح پنج درصد، معنی‎دار بود. با افزایش مقدار کود نیتروژن، نیتروژن مضره، سدیم، پتاسیم و ملاس در ریشه چغندرقند در هر دو سال افزایش یافت. بنابراین با تغییر روش کشت از بذری به نشائی و آرایش کشت می‎توان جمعیت علف هرز را بیش از ۵۰ درصد کاهش داد.

کلیدواژه ها:

بقایای گیاهی ، کشت بذری ، کشت نشائی ، نیتروژن مضره