مطالعه تاثیر پنج خصلت شخصیتی بر خستگی فرد از دورکاری

در سالهای اخیر، به ویژه با گسترش شیوع بیماری کووید-۱۹، دورکاری به عنوان یکی از راهکارهای مهم تداوم فعالیتهای سازمانی مورد توجه قرار گرفته است. اگرچه این شیوه از کار دارای مزایای متعددی است، اما می تواند زمینه ساز بروز پیامدهایی نظیر خستگی روانی، کاهش بهره وری و فرسودگی شغلی شود. هدف اصلی این پژوهش، بررسی تاثیر پنج ویژگی شخصیتی شامل برون گرایی، وظیفه شناسی، میزان عصبی شدن، آمادگی برای تفکر انتزاعی، و درک و همدلی با دیگران بر خستگی فرد از دورکاری بوده است. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها، توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارکنان بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء در شهر قم به تعداد ۲۱۸ نفر بود که با روش تصادفی در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع ۱۸۰ پرسشنامه کامل و قابل تحلیل جمع آوری شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استاندارد بوده و برای تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد PLS و نرم افزار SmartPLS استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که هر پنج ویژگی شخصیتی به طور معناداری بر خستگی فرد از دورکاری تاثیر دارند، به ویژه ویژگی های میزان عصبی و برون گرایی بیشترین نقش را در افزایش خستگی داشتند، در حالی که وظیفه شناسی و تفکر انتزاعی نیز در تعدیل یا تشدید خستگی موثر بودند. یافته های تحقیق با بخش قابل توجهی از پژوهش های داخلی و بین المللی هم راستا بوده و تاکید دارد که در طراحی سیاست های منابع انسانی، ویژگی های روانشناختی افراد باید به عنوان عاملی کلیدی مدنظر قرار گیرد. این پژوهش با ارائه پیشنهادهایی به مدیران و سیاست گذاران بر ضرورت توجه به تفاوت های فردی در سیاست گذاری دورکاری تاکید می کند و همچنین زمینه را برای انجام مطالعات آینده در حوزه روان شناسی سازمانی، مدیریت منابع انسانی و بهداشت شغلی فراهم می سازد.

کلیدواژه ها:

خستگی فرد از دورکاری ، درک و همدردی با دیگران ، وظیفه شناسی ، برون گرایی ، آمادگی تفکر انتزاعی ، میزان عصبی شدن