تاثیر ذهنیت رشد بر یادگیری زبان انگلیسی: تحلیل روان شناختی تربیتی و راهکارهای تقویت انگیزشی

پژوهش حاضر به بررسی نقش ذهنیت رشد (Growth Mindset) در فرآیند یادگیری زبان انگلیسی می پردازد و تاثیر آن را بر پیشرفت زبانی از منظر روان شناسی و آموزش زبان دوم (SLA) تحلیل می کند. با استناد به نظریه کارول دوک (۲۰۰۶)، این مطالعه به ارزیابی تاثیر باورهای انعطاف پذیری توانایی های زبانی بر مهارت های شنیداری، گفتاری، خواندن و نوشتن می پردازد. داده های پژوهش از طریق روش ترکیبی (کیفی)-(کمی) شامل مصاحبه با زبان آموزان و استفاده از پرسشنامه های استاندارد جمع آوری شده اند. یافته ها نشان می دهند که زبان آموزان دارای ذهنیت رشد در مقایسه با افراد با ذهنیت ثابت (Fixed Mindset) از سطح اضطراب زبانی کمتری برخوردار بوده و از راهبردهای یادگیری فعال تری استفاده می کنند. این گروه باور دارند که توانایی های زبانی قابل توسعه از طریق تلاش و تمرین هستند و بنابراین در مواجهه با چالش ها انعطاف پذیری و پایداری بیشتری از خود نشان می دهند. در مقابل، افراد با ذهنیت ثابت به دلیل ترس از اشتباه و باور به ذاتی بودن استعداد زبانی، تمایل کمتری به ریسک پذیری و تمرین مداوم دارند. این مقاله ضمن ارائه مدلی تربیتی مبتنی بر تقویت خودکارآمدی (Self-Efficacy) و بازسازی شناختی، چارچوبی نوین برای بهبود آموزش زبان ارائه می دهد. نتایج پژوهش نشان می دهد که تلفیق آموزش زبان با مداخلات روان شناختی هدفمند می تواند الگوهای فکری زبان آموزان را تغییر داده و به موفقیت بیشتر در یادگیری زبان انگلیسی منجر شود.

کلیدواژه ها:

ذهنیت رشد Growth Mindset ، اضطراب زبانی Language Anxiety ، نوروپلاستیسیته Neuroplasticity ، تکنیکهای یادگیری فعال Active Learning Techniques ، خودکارآمدی Self-Efficacy