نگرش کلی برای دستیابی به توسعه پایدار در بخش کشاورزی

توسعه پایداربدین معنانیست که هیچ چیز تغییر ننماید همچنین به معنای مدینه فاضله ی که هیچ چیز بدی در آن رخ ندهد نمی باشد.یک جامعه پایدار درپی بقا و بهبود مشخصه های اقتصادی محیطی و اجتماعی یک ناحیه است تا اعضای آن بتواننند سالم بهره ور و با لذت به حیات بپردازند. امروزه رشد روزافزون جمعیت،موجب نیازبیشتر بشربه موادغذایی گردیده که این عامل موجب گسترش تولیدات کشاورزی و تأثیرات سوء بر خاک و منابعپایه شده است . استفاده از کود و سموم دفع افات علاوه برالوده سازی خاک و منابع آب های سطحی و زیرزمینی، باعث فرسایش ژنتیکی و انقراض گونه های جانوری و گیاهی نیز می شود. این فرایندها، تعادل -های زیست محیطی و بومی را به تدریج برهم می زند و پیامدهای خطرناکی رادرپی دارد براین اساس توسعه پایدار به منظور مدیریت و حفاظت از منابعپایه و معرفی وبکارگیری پیشرفت های فنی و ساختارتشکیلاتی مناسب دراین زمینه اقداماتی راتوصیه می کنددرواقع نظام توسعهپایدار کشاورزی، یک نظام تولیدی است که برشیوه های مدرن کشاورزی تکیه دارد و با استفاده ازاین شیوه ها و مدنظر قراردادن مسائل زیست محیطی، به اقتصادی بودن و بازده تولید نیز توجه کافی می شود. اهمیت بخش کشاورزی درزمینه های مختلف اقتصادی اجتماعی سیاسی و ... درکشورمان و نقش حساس منابع پایه و طبیعی در این بخش، برای دستیابی به توسعه پایدارکشاورزی ملاحظاتی را پیش روی ما قرارمیدهد باتوجه به آنکه یکی ازاصلی ترین نیازهای هر فعالیت پویا، برنامه ریزی در چارچوب اهداف کلی آن فعالیت است؛بخش کشاورزی نیز به عنوان یکی ازمهمترین فعالیت های اقتصادی جوامع مختلف نیازمند برنامه ریزیپهای منسجمی در جهت رسیدن به توسعه و مقابله با بحران های موجود است