بررسی رابطه فرسایش بادی با پوشش گیاهی در کویر میقان اراک

با توجه به حاکم بودن شرایط آب و هوایی خشک و نیمه خشک در90% وسعت کشور، مقدار تبخیر سالانه بیش از چند برابر مقدار بارش سالانه است. این نواحی اغلب مراتع کشور را در بر می گیرند. بنابراین استفاده از روش های بهره برداری از مراتع فقیر و مستعد فرسایش به صورت علمی برای استفاده بهینه و بهره برداری اقتصادی ضروری است. وضعیت اکولوژیکی و اقلیمی کشورمان ایران به گونه‌ای رقم خورده است که فرسایش‌های آبی و بادی را در کشور تشدید نموده است. افزون بر شرایط اقلیمی و اکولوژیکی که خود از اهمیت شایان توجهی برخوردار می‌باشد، بهره برداری بی رویه و خارج از استعداد اراضی و سایر عوامل تشدید کننده فرسایش که از آن ها تحت عنوان عوامل انسانی یاد می‌شود؛ باعث تشدید بیش از پیش فرسایش خاک در کشور شده است. فرسایش خاک به طور عمده در کشور به دو صورت یا توسط دو عامل آب و باد ایجاد می‌شود. فرسایش آبی در اراضی بالادست و فرسایش بادی در اراضی دشتی مناطق خشک، نیمه خشک و حتی خشک نیمه مرطوب رخ می‌دهد که از آن می‌توان به عنوان یکی از عوامل بسیار مهم بیابان زایی یاد نمود. این نوع بیابان زایی که ناشی از فعالیت های بشری است از آن تحت عنوان بیابان زایی انسانی نام برده می‌شود. نتایج نشان داد که گونه قره داغ نسبت به گونه های موجود در کویر میقان دارای بیش ترین مقدار تثبیت رسوب است. این گیاه یکی از گونه های مهم در مقابله با فرسایش بادی و تثبیت رسوب ماسه های بادی شناخته شد.

کلیدواژه ها:

بیابانزایی ، پوشش گیاهی ، فرسایش بادی ، کویر میقان