مقایسه شادکامی امید، به زندگی و اضطراب مرگ در سالمندان زن فعال ورزشی با سالمندان زن غیر فعال ورزشی

این پژوهش با هدف مقایسه شادکامی امید به زندگی و اضطراب مرگ در سالمندان زن فعال ورزشی با سالمندان زن غیر فعال ورزشی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع علی - مقایسه ای است که به شکل میدانی اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل سالمندان زن بالای ۶۰ سال شهرستان گلوگاه بود. برای انتخاب گروه سالمندان فعال از نظر بدنی از بین ۵۸ نفر از اعضا باشگاه ورزشی آموزش و پرورش با روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس فرمول کوکران تعداد ۵۰ نفر انتخاب شدند؛ همچنین ۵۰ نفر سالمندان زن غیرفعال ورزشی با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد (۱۹۸۹)، پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر (۱۹۹۱) و پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر برگردان رجبی و بحرانی ۱۳۸۰ بود. نتایج نشان دادند تفاوت معنی دار شادکامی بین دو گروه هدف وجود دارد. به طوری که سطح شادکامی در سالمندان زن فعال ورزشی بیشتر از سالمندان زن غیر فعال ورزشی است و تفاوت معنی دار در امید به زندگی بین دو گروه هدف وجود دارد. میتوان نتیجه گرفت فعالیتهای گروهی مانند ورزش موجب ارتقای امیدواری به زندگی و شادکامی و کاهش سطح اضطراب مرگ در سالمندان میشود. بنابراین پیشنهاد میشود از فعالیت های گروهی مانند ورزشهای همگانی، راهپیمایی، یوگا، حرکات اصلاحی ویژه سالمندان که بسیار کم هزینه و از نظر اجرا مقرون به صرفه است، در کانونهای فعالیت سالمندان و مراکز مراقبتی سالمندان و مجتمع ها به عنوان عاملی برای افزایش شادکامی و امید به زندگی و کاهش اضطراب مرگ سالمندان استفاده شود.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، امید به زندگی ، اضطراب مرگ ، سالمندان ، ورزش ، پرسشنامه