هوش هیجانی (EQ) و رابطه آن با تواناییهای تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر خاش

هدف انجام پژوهش پیش رو، بررسی رابطه بین هوش هیجانی عاطفی با تواناییهای تحصیلی دانش آموزان. پژوهش حاضر کاربردی و از نوع توصیفی همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر خاش (۱۹۶۵ نفر) تشکیل داده اند که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۵۷ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده. گردآوری دادههای مربوط به متغیرهای پژوهش با استفاده از مقیاسهای استاندارد گلدمن در قالب ۳۳ سوال جهت سنجش متغیر هوش هیجانی و ابعاد ۵ گانه آن خودآگاهی، خودتنظیمی، انگیزش، همدلی و مهارتهای اجتماعی و مقیاس شرر و همکاران جهت سنجش متغیر تواناییهای دانش آموزان در قالب ۱۷ سوال انجام گرفته است که به روش نمونه گیری تصادفی ساده بین اعضای جامعه ی آماری توزیع گردیده است. تجزیه و تحلیل دادهها و آزمون فرضیات با استفاده از آمار استنباطی و آزمون اسپیرمن و رگرسیون از طریق نرم افزار SPSS حاکی از تائید ارتباط ابعاد، خودآگاهی، خودتنظیمی، انگیزش و مهارتهای اجتماعی از ابعاد هوش هیجانی با تواناییهای تحصیلی دانش آموزان و تاثیر ارتباط ابعاد خودآگاهی، انگیزش و مهارتهای اجتماعی از ابعاد هوش هیجانی بر تواناییهای تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر خاش بوده است.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی (EQ) ، تواناییهای تحصیلی ، دانش آموزان مقطع متوسطه