بررسی نقش میانجی ناامنی شغلی در رابطه صلاحیت حرفای با فرسودگی شغلی و بیتفاوتی سازمانی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی ناامنی شغلی در رابطه بین صلاحیت حرفه ای، فرسودگی شغلی و بی تفاوتی سازمانی کارکنان آموزش و پرورش شهرستان بردسکن انجام شد. یافته های تحقیق نشان دادند که ناامنی شغلی تاثیر منفی و معناداری بر فرسودگی شغلی کارکنان دارد (ضریب مسیر = ۰.۸۵۰، آماره تی = ۳۷.۱۱۶، p < ۰.۰۵) که بیانگر این است که افزایش ناامنی شغلی با افزایش فرسودگی شغلی همراه است. همچنین، فرسودگی شغلی تاثیر منفی و معناداری بر صلاحیت حرفه ای کارکنان دارد (ضریب مسیر = ۰.۴۹۳، آماره تی = ۱۰.۲۶۰، p < ۰.۰۵)، به این معنا که فرسودگی موجب کاهش مهارت ها، تعهد و کارایی شغلی آنان می شود. ناامنی شغلی به طور مستقیم نیز تاثیر منفی و معناداری بر صلاحیت حرفه ای دارد (ضریب مسیر = -۰.۵۲۲، آماره تی = ۱۱.۱۲۶، p < ۰.۰۵)، که بیانگر آسیب پذیری صلاحیت حرفه ای در مواجهه با نگرانی های شغلی است. در مقابل، بی تفاوتی سازمانی تاثیر معناداری بر صلاحیت حرفه ای نداشت (ضریب مسیر = ۰.۰۲۳، آماره تی = -۰.۵۸۵، p < ۰.۰۵) که نشان می دهد این متغیر به صورت مستقیم در تضعیف صلاحیت حرفه ای نقش قابل توجهی ایفا نمی کند. با استفاده از آزمون سوبل و تحلیل Bootstrapping در نرم افزار SmartPLS، نقش میانجی فرسودگی شغلی در رابطه میان ناامنی شغلی و صلاحیت حرفه ای تایید شد (Z-value = ۵.۷۱۹ > ۱.۹۶) که نشان دهنده اهمیت اثر غیرمستقیم فرسودگی شغلی در این فرآیند است. نتایج این تحقیق بر لزوم توجه ویژه به وضعیت ناامنی شغلی و راهکارهای کاهش فرسودگی شغلی تاکید دارد تا بتوان با مدیریت این عوامل، صلاحیت حرفه ای کارکنان را حفظ و ارتقا داد.

کلیدواژه ها:

ناامنی شغلی ، صلاحیت حرفه ای ، فرسودگی شغلی ، بی تفاوتی سازمانی