تاثیر شفقت به خود بر تاب آوری هیجانی کودکان دارای اختلالات یادگیری خاص

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر شفقت به خود بر تاب آوری هیجانی کودکان دارای اختلالات یادگیری خاص می باشد. این پژوهش کیفی با رویکرد تحلیلی با هدف بررسی تجربیات کودکان پسر دارای اختلالات یادگیری خاص انجام شد. دادهها از طریق مصاحبههای نیمه ساختار یافته در جلسه مجزا، با ۱۰ دانش آموز ۱۳ ساله جمع آوری شد. نمونه گیری به روش هدفمند با معیارهای تشخیص قطعی، اختلال توانایی ارتباط کلامی و عدم ابتلا به اختلالات همراه انجام گرفت. تحلیل مصاحبه ها، تصویر پیچیده ای از تجربه ی هیجانی آنان ترسیم کرد. در هسته ی مرکزی این تجربه، تنشی پویا بین خود انتقادی و شفقت به خود مشاهده شد. کودکانی که در محیط خانواده فضای امنی برای بیان احساسات داشتند، تمایل بیشتری برای پذیرش اشتباهات و استفاده از راهبردهای سازگارانه نشان میدادند. یافتهها نشان داد که مدرسه به عنوان بستری دوگانه عمل می کند. از یک سو، معلمان آگاه با ارائه بازخوردهای غیر قضاوتی به کودکان کمک می کردند شکستهای تحصیلی را بخش طبیعی فرایند یادگیری ببینند از طرفی، فضای رقابتی و برچسب زنیهای ناخواسته گاهی خودپنداره کودک را تحت تاثیر قرار می داد. جالب آنکه کودکانی که از حمایت خانوادگی برخوردار بودند، حتی در مواجهه با این چالش،ها انعطاف پذیری بیشتری نشان می دادند با این حال داده ها همچنان حاکی از آن بود که این مکانیسمهای تنظیم هیجانی در غیاب حمایت های محیطی پایدار به راحتی تحت تاثیر عوامل استرس زای جدید قرار میگرفت. یافتههای نوین این مطالعه حاکی از آن است که شفقت به خود، زمانی به تاب آوری منجر میشود که در بستری حمایتی رشد کند این پژوهش بر ضرورت مداخلات یکپارچه که همزمان بر کودک، خانواده و سیستم آموزشی متمرکز شوند تاکید دارد. یافتهها نشان داد؛ تاب آوری هیجانی در کودکان دارای اختلالات یادگیری ،خاص نه، یک ویژگی ذاتی،بلکه مهارتی زمینه ای است که در تعامل مستمر فرد با محیط شکل می گیرد و رشد می

کلیدواژه ها:

شفقت به خود ، تاب آوری ، هیجانی ، اختلالات یادگیری خاص