نقش تعاملات سازمانی در اثر بخشی مدیریت آموزشی گذار از آموزش نظری به شایستگی عملی در مدیریت آموزشی

در عصر تحولات سریع دانشی و فناورانه نظامهای آموزشی ناگزیر از بازنگری در رویکردهای مدیریتی خود هستند؛ چراکه تکیه صرف بر آموزشهای نظری دیگر پاسخگوی نیازهای پیچیده ی حرفه های آموزشی و مدیریتی نیست. یکی از رویکردهای نوظهور در این زمینه حرکت به سوی آموزش مبتنی بر شایستگیهای عملی و زمینه محور است که مستلزم بازتعریف تعاملات سازمانی در بستر مدیریت آموزشی میباشد. پژوهش حاضر با هدف واکاوی نقش تعاملات سازمانی در ارتقای اثر بخشی مدیریت آموزشی به تحلیل پیوندهای میان فردی فرابخشی و نهادی در فرایند گذار از الگوهای نظری به شایستگی محور پرداخته است. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر تحلیل اسناد مطالعات پیشین و دادههای مفهومی است. نتایج نشان میدهد که تعاملات سازمانی اثر بخش با ویژگیهایی نظیر یادگیری پذیری چابکی ساختاری و مشارکت محور بودن نقش تسهیلگر در پیاده سازی آموزشهای شایستگی محور ایفا می کنند این تعاملات موجب تقویت ظرفیت تصمیم سازی انسجام میان اجزای سازمانی و ارتقاء سطح انطباق پذیری مدیران آموزشی با مسائل واقعی و پویا می شوند. یافته ها بر ضرورت ایجاد فرهنگ سازمانی یادگیرنده بازطراحی ساختارهای ارتباطی و بازآفرینی نقش رهبری آموزشی در عصر گذار تاکید دارند. این مطالعه میتواند مبنایی برای طراحی مدلهای نوین توانمندسازی مدیران آموزشی در چارچوب تعاملات سازمانی پیشرفته فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

تعاملات سازمانی ، مدیریت آموزشی ، آموزش شایستگی محور ، یادگیری سازمانی ، تحول ساختاری ، رهبری آموزشی