مقایسه استرس والدگری و ادراک انصاف در مادران داری کودک مبتلا به اتیسم و عادی

یکی از بیماریهای جدی از گروه بیماریهای رشدی اختلالات طیف اتیسم بوده که در اوایل دوره کودکی (معمولا قبل از سه سالگی ظاهر میشود. هدف پژوهش حاضر مقایسه استرس والدگری و ادراک انصاف در مادران داری کودک مبتلا به اتیسم و عادی میباشد. این پژوهش از نوع علی مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دارای کودک مبتلا به اتیسم و مادران دارای فرزند عادی در سه ماهه اول سال ۱۴۰۳ .بودند. حجم نمونه این پژوهش تعداد ۱۱۲ شرکت کننده ۵۲) مادر دارای کودک مبتلا به اتیسم و ۶۰ مادر دارای فرزند (عادی که با توجه به شرایط ورود به پژوهش و به شیوه نمونه گیری در دسترس مادر دارای کودک مبتلا به اتیسم و نمونه گیری هدفمند مادر) دارای فرزند عادی انتخاب و با استفاده از پرسشنامههای استرس والدگری (۱۹۹۵) و ادراک (۲۰۰۴) مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تحلیل دادهها از تی مستقل استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار ۲۰-SPSSver انجام شد. نتایج تی مستقل نشان داد که بین استرس والدگری و ادراک انصاف در مادران داری کودک مبتلا به اتیسم و عادی تفاوت معنی داری وجود دارد (۰/۰۵>P). از نتایج میتوان نتیجه گرفت که مادران دارای فرزند اتیسم استرس والدگری، عدم ادراک انصاف بیشتری را تجربه خواهند کرد که این مساله آنها را در معرض خطر قرار میدهد.

کلیدواژه ها:

استرس والدگری ، ادراک ، انصاف ، مادران ، کودکان ، اتیسم