رابطه آموزه های دینی و رویکردهای تدریس بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر متوسطه دوم

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین آموزه های دینی و رویکردهای تدریس بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر است. در دنیای امروز، انگیزش تحصیلی به عنوان یکی از عوامل کلیدی در موفقیت آموزشی شناخته می شود و آموزه های دینی می توانند تاثیر شگرفی بر افزایش این انگیزه داشته باشند. از سوی دیگر، رویکردهای تدریس نوین و همدلانه نیز می توانند به تقویت این انگیزه در دانش آموزان کمک کنند. در این پژوهش به روش تحلیلی و مروری به بررسی و تحلیل این دو عامل پرداخته شده است. برای بررسی تاثیر آموزه های دینی منابع دینی معتبر مانند قرآن کریم و احادیث معصومین و نقش آنها در ایجاد انگیزه تحصیلی در دانش آموزان دختر مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین بررسی رویکردهای تدریس فعال، مشارکتی و همدلانه به عنوان ابزارهای موثر در افزایش انگیزش تحصیلی در این پژوهش مدنظر بوده است. پژوهش حاضر به دنبال شناسایی الگوها و روابط میان این دو متغیر تاثیر آنها بر انگیزش تحصیلی است. یافته ها نشان می دهد که آموزه های دینی به ویژه تاکید بر ارزش علم و دانش در قرآن و روایات دینی به طور موثری بر نگرش و انگیزه تحصیلی دانش آموزان دختر تاثیر دارد. علاوه بر این، رویکردهای تدریس که بر تعامل مثبت و همدلانه با دانش آموزان تمرکز دارند، موجب افزایش اعتماد به نفس و انگیزه درونی در آنها می شود. ترکیب آموزه های دینی با روش های تدریس مدرن به ویژه در فضاهای حمایتی و معنوی می تواند به شدت انگیزش تحصیلی را تقویت کند. نتایج این پژوهش می تواند راهکارهایی عملی برای بهبود انگیزش تحصیلی در مدارس ارائه دهد و تاکید کند که مدارس باید فضای آموزشی خود را بر اساس آموزه های دینی و رویکردهای تدریس مدرن بازبینی کنند تا انگیزه تحصیلی دانش آموزان دختر را تقویت و نمایند.

کلیدواژه ها:

آموزه های دینی ، رویکردهای تدریس ، انگیزش تحصیلی