بررسی تاثیر طلاق عاطفی والدین بر پرخاشگری و انگیزش پیشرفت دانش آموزان

این پژوهش با هدف تاثیر طلاق عاطفی والدین بر افزایش پرخاشگری و کاهش انگیزش پیشرفت دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر میناب در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بود که از این میان، ۳۰۰ دانش آموز (۱۵۰) پسر و ۱۵۰ (دختر با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از مدارس مناطق مختلف انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد طلاق عاطفی گاتمن، (۱۹۹۴)، پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲)، انگیزش پیشرفت هرمنس (۱۹۷۰) و اضطراب تحصیلی فیلیپس (۱۹۷۸) جمع آوری شدند. یافته ها نشان داد که طلاق عاطفی والدین رابطه مثبت و معناداری با افزایش پرخاشگری (۲۰/۶۲ و رابطه منفی و معناداری با کاهش انگیزش پیشرفت (۰/۵۸ دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز تایید کرد که طلاق عاطفی والدین به ترتیب ۳۸ درصد و ۳۰ درصد از واریانس پرخاشگری و انگیزش پیشرفت دانش آموزان را تبیین میکند این نتایج حاکی از آن است که طلاق عاطفی والدین به عنوان یک عامل خطر مهم، همزمان موجب افزایش رفتارهای پرخاشگرانه و کاهش انگیزه های پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان میشود. یافته های این پژوهش بر ضرورت طراحی برنامه های مداخله ای برای کاهش تعارضات زناشویی والدین و ارائه حمایت های روانی-تحصیلی به دانش آموزان تاکید دارد محدودیت اصلی، مطالعه مقطعی بودن آن بود و پیشنهاد میشود مطالعات آینده با روش طولی و نمونه های بزرگتر انجام شوند.

کلیدواژه ها:

طلاق عاطفی والدین ، پرخاشگری ، انگیزش پیشرفت