بررسی ترکیب ژلاتین ماهی و دیگر پلیمرهای زیستی برای تولید فیلم خوراکی

ویژگیهای مکانیکی و محافظتی فیلمهای ژلاتین ماهی می تواند با تولید فیلمهای ترکیبی با استفاده از پلیمرهای زیستی متفاوت همانند پروتئینها، لیپیدها، و پلی ساکاریدها بهبود یابد. صرف نظر از جنبه های تکنیکی، میتواند دلایل اقتصادی نیز برای در نظر داشتن تولید فیلمهای ترکیبی با ترکیب ژلاتین با دیگر پلیمرهای زیستی وجود داشته باشد. به عنوان یک پروتئین حیوانی، ژلاتین گران تر از پروتئینهای با منبع گیاهی همانند ایزوله پروتئین سویا (SPI) است که ترکیبی از تعدادی آلبومین و گلوبولینها از جمله اجزا 7S و 11S میباشد که به ترتیب حدود 37 و 31 % کل پروتئین قابل استخراج را تشکیل دادهاند. این مقاله به مرور جدیدترین منابع علمی مربوط به فیلمها بر اساس ژلاتین حاصل از گونه های متفاوت ماهی پرداخته و راهکارهای گوناگونی را برای ارتقای ویژگیهای فیزیکی چنین پوشش هایی را با ترکیب ژلاتین ماهی با دیگر پلیمرهای زیستی همانند پروتئین ایزوله سویا، روغن و اسیدهای چرب و پلی ساکاریدهای خاص در نظر می گیرد.

کلیدواژه ها:

ژلاتین ماهی ، فیلم خوراکی ، پلیمرهای زیستی