مطالعه الگوی الکتروفروز آرد شنبلیله چربی گیری شده با سه حلال در دو شرایط احیاء شده و غیر احیاء

در این پژوهش اثر سه حلال چربی گیری هگزان، دی اتیل اتر و کلروفرم بر میزان ترکیبات آرد شنبلیله و الگوی الکتروفورز آنها و مقایسه آن با ایزوله پروتئین تجاری سویا انجام شد. میزان پروتئین آرد شنبلیله چربی گیری شده با حلال کلروفرم (37/46%) به طور معنی دار (p<0/05) کمتر از آرد چربی گیری شده با حلال هگزان (49/83%) و دی اتیل اتر (47/60%) بود. در بررسی الگوی الکتروفورز نیز حلال کلروفرم سبب بروز بهم پیوستگی بیشتر در باندهای پروتئینی و حصول کمترین وزن مولکولی پروتئینی گردید که نشان دهنده اثر آن بر دناتوراسیون و حذف پروتئین در مرحله چربی گیری بود. تعداد باندهای مشاهده شده در ژل الکتروفورز در مورد ایزوله پروتئین تجاری سویا و ایزوله حاصل از آرد شنبلیله چربی گیری شده با هر سه حلال چربی گیری هگزان، دی اتیل اتر و کلروفرم در شرایط احیاء با 2- مرکاپتواتانول بیشتر از شرایط غیر احیاء بود. علت این پدیده شکسته شدن باندهای دی سولفید بین مولکولی در شرایط احیاء می باشد. همچنین در تمام موارد ماهده شد در شرایط احیاء باندها با وزن مولکولی بسیار بالا و یا پائین ایجاد شده اند. در ایزوله پروتئین حاصل از آرد چربی گیری شده با هر سه حلال در شرایط احیاء همواره حداقل یک باند اصلی در محدوده وزن مولکولی 27-20 کیلو دالتون و در شرایط غیر احیاء باندهایی با عرض نسبتاً کم در محدوده وزن مولکولی 39-30 کیلو دالتون ایجاد شدند، که به ترتیب نشان دهنده حضور زنجیره های پروتئینی اسیدی و بازی می باشند.

کلیدواژه ها:

آرد شنبلیله ، الگوی الکتروفورز ، دی اتیل اتر ، کلروفرم ، هگزان