هنرهای تجسمی و جامعه پذیری فرهنگی در ایران صفوی: بازنمایی ارزشها و سنت ها در بستر تصویر

دوره صفویه یکی از مهمترین ادوار تاریخ ایران در زمینه شکل گیری هویت ملی و انسجام فرهنگی به شمار میرود. در این دوران هنرهای تجسمی همچون کاشی کاری، نگارگری، خوشنویسی و معماری نه تنها جنبه های زیبایی شناختی جامعه را ارتقا دادند بلکه درونی ترین ارزشها، باورها و سنتهای فرهنگی مردم را نیز در خود بازنمایی کردند. این مقاله با رویکرد توصیفی-تحلیلی به بررسی نقش هنرهای تجسمی در فرآیند جامعه پذیری فرهنگی در ایران عصر صفوی می پردازد و نشان می دهد که چگونه این هنرها ابزار انتقال ارزشهای، دینی، سیاسی و فرهنگی بوده اند. یافته ها حاکی از آن است که هنرهای بصری در این دوره، نه فقط ابزاری برای زینت بخشی، بلکه بستری برای نهادینه سازی باورهای اجتماعی در ذهن جامعه صفوی محسوب می شدند.

کلیدواژه ها:

هنرهای تجسمی جامعه پذیری فرهنگی ، صفویه ، ارزشهای فرهنگی ، بازنمایی