ماهیت شرط بقای مالکیت در معاملات در حقوق ایران

در قراردادهای معوض نظیر بیع مالکیت معمولا با انعقاد قرارداد یا در برخی نظامهای حقوقی با تحویل کالا به خریدار منتقل. شرط بقای مالکیت که انواع مختلفی دارد به عنوان تضمینی برای فروشنده بر اساس توافق طرفین در قرارداد عمل می کند و مانع انتقال مالکیت کالا به خریدار تا زمان پرداخت کامل ثمن یا انجام سایر تعهدات تعیین شده می شود. این شرط می تواند برای کالاهایی که در تولید کالای دیگر استفاده می شوند نیز اعمال گردد. پرسش اصلی این پژوهش این است که ماهیت شرط بقای مالکیت چیست و آیا در حقوق ایران جایگاهی دارد؟ این مطالعه با روش توصیفی-تحلیلی فرض می کند که اگر شرط بقای مالکیت با مقتضای ذاتی عقد بیع مغایرت نداشته باشد درج آن در حقوق ایران معتبر خواهد بود. هدف این است که ابتدا ماهیت شرط بقای مالکیت بررسی شده، سپس جایگاه آن در نظام حقوقی ایران شناسایی گردد و ارتباط آن با مفاهیم حقوقی مشابه و امکان پذیرش آن در حقوق ایران مورد تحلیل قرار گیرد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که نهادهای مشابهی در حقوق ایران وجود دارند اما با وجود برخی شباهت ها تفاوت هایی نیز بین این نهادها و شرط بقای مالکیت مشاهده می شود.

کلیدواژه ها:

شرط بقای مالکیت ، تعلیق انتقال مالکیت ، آثار شرط بقای مالکیت ، حقوق ایران