تبیین نشانگرهای بهبودکیفیت ارزشیابی توانمندی های فراگیران در آموزش عالی فنی وحرفه ای با تاکید بر مهارت محوری و قابلیت اشتغال

هدف این پژوهش، تبیین نشانگرهای بهبود کیفیت ارزشیابی فراگیران در آموزش عالی فنی وحرفه ای با رویکرد اشتغال زایی بود. این پژوهش با هدف کاربردی و با روش ترکیبی اکتشافی از نوع متوالی به انجام رسیده است. مشارکت کنندگان پژوهش در بخش کیفی شامل اعضای هیئت علمی دانشگاه های فنی وحرفه ای، صاحب نظران حوزه برنامه ‫درسی و کارفرمایان بوده است که با نمونه گیری هدفمند و روش گلوله برفی تعداد ۱۸ نفر از آن ها تا حد اشباع نظری انتخاب شدند. جامعه آماری پژوهش در بخش کمی شامل مدرسان دانشگاه فنی وحرفه ای شریعتی تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ به تعداد ۵۷۱ نفر بود که براساس فرمول حجم نمونه کوکران تعداد ۲۳۰ نفر از آن ها به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شدند. داده های پژوهش ازطریق مصاحبه نیمه ساختاریافته و پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شد. برای تعیین روایی سوالات مصاحبه و پرسشنامه از روایی محتوا و برای برآورد پایایی پرسشنامه، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. طبق یافته های تحقیق در بخش کیفی برای آنکه ارزیابان بتوانند به مطلوب ترین نحو توانمندی های فراگیران را ارزشیابی کنند، لازم است آزمون های عملکردی، ارائه بازخوردهای دوره ای، تاکید بر کار عملی و پروژه های گروهی، نظرسنجی از عوامل ذی صلاح و ذی ربط محیط کارورزی جهت ارزشیابی، ارزشیابی براساس تمام اهداف آموزشی، ارزشیابی مستمر و ارزشیابی به وسیله هم گروهی ها را انجام دهند. همچنین، یافته ها در بخش کمی آشکار کرد روش های تبیین شده در بهبود کیفیت ارزشیابی عملکرد فراگیران موثر است؛ بنابراین، براساس یافته های پژوهش، لازم است شیوه ارزشیابی در آموزش عالی فنی وحرفه ای جهت گیری متفاوتی نسبت به سایر زیرنظام های آموزش عالی داشته باشد و بر مهارت محوری و قابلیت اشتغال مبتنی باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت ، ارزشیابی ، قابلیت اشتغال ، فنی وحرفه ای