بررسی کارایی آنزیم تایروزیناز از طریق تثبیت آن بر روی فاز جامد در محیط حاوی حلال آلی

در این تحقیق، مطالعه ای کامل بر روی کارایی آنزیم تایروزیناز پس از تثبیت در ژل پلی اکریل آمید در محیط های بافر فسفات و مخلوط بافر فسفات با حلالهای آلی (استونیتریل و ایزوپروپانل) صورت گرفته است. بهمین منظور ابتدا تخلیص آنزیم تایروزیناز از قارچ خوراکی صورت گرفت. رسوب حاصل از غلظت 55% اشباع نمک سولفات امونیوم جهت تثبیت آنزیم در ژل استفاده شد و در مخلوطهای حلال های ذکر شده و بافر فسفات با درصدهای 0، 25، 50، 75 و 100 نگهداری شد و در زمانهای 24 و 144 ساعت میزان خروج آنزیم در 280nm اندازه گیری گردید. سنجش فعالیت کرزولاز آنزیم تثبیت شده در ژل در زمانهای 0، 48، 96 و 144 ساعت و همچنین آنزیم محبوس شده در ژل در استفاده های مکرر در زمانهای 0، 48، 96، 144 و 192 ساعت با استفاده از سوبسترای متیل فنل انجام گرفت. در مرحله بعد جهت بدست آوردن V max , Vm سوبسترای فنلی درمورد آنزیم تثبیت شده در محیط استونیتریل با درصدهای 50 و 75 ، غلظتهای مختلف از سوبسترا از M 10 به توان 5- ضربدر 3تا M 10 به توان منفی چهار ضربدر 2 مورد آزمایش قرار گرفت و V max , Vm از روش لاین ویور برک بدست آمد. در نهایت سنجش میزان تولید ال – دوپا توسط آنزیم تثبیت شده در محیط 75% استونیتریل مورد مطالعه قرار گرفت. نتیجه آنکه محیط حاوی 75% استونیترول و 25% بافر فسفات توانست درحفظ فعالیت کرزولاز آنزیم بسیار موثر باشد به نوعی که افت فعالیت پس از 4 بار استفاده مجدد به فواصل 48 ساعت 14% بوده است. همچنین با محاسبه پارامترهای سینتیکی مشاهده شد که سرعت انجام واکنش با آنزیم محلول تفاوتی ندارد ولی میزان تمایل آنزیم تثبیت شده که در محیط حلالی فوق قرار گرفته است نسبت به سوبسترا کاهش پیدا کرده است. همچنین میزان تولید ال – دوپا از آنزیم تثبیت شده در این تحقیق mol/min 21/4 درجه سانتی گراد می باشد.

کلیدواژه ها:

تایروزیناز ، تثبیت ، پلی اکریل آمید