پیشرفت در علم پلیمر

استفاده از پلیمرهای زیستی مصف سوختهای فسیلی را کاهش می دهد. این مواد بجای بسته بندیهای پلاستیکی مورد استفاده قرار می گیرند. پلیمرهای زیستی می توانند با استفاده از ذرات سیلیکات و برخی نانو ذرات فواید خاصی در حفظ مواد غذایی ایجاد کنند. نانو خاک رس هایی همچون مونتموریلونیت و کائولینیت می توانند مانع نفوذ اکسیژن، دی اکسید کربن، بخار آب و مواد مولد طعم شده و باعث ایجاد خواص ضد میکروبی شود. در نتیجه می توانند به عنوان نانوامپوزیت در بسته بندی مفید واقع شوند. نانوکامپوزیتها دارای برتی ها و ضعف هایی نسبت به بسته بندی های پلاستیکی می باشند. از برتری های این مواد میت وان به وزن کمتر، هماهنگی بیشتر با محیط زیست و خواص ضد باکتریایی اشاره کرد ولی از طرفی این مواد در مقابل نفوذ رطوبت مقاوم نبوده و گران قیمت می باشند. با این وجود آینده روشنی پیش روی استفاده از این مواد در صنعت غذا دیده می شود.

کلیدواژه ها:

پلیمر زیستی ، رس ، نانوکاپوزیت ، تجزیه بیولوژیکی ، بسته بندی مواد غذایی