بررسی رابطه احساس تنهایی و امید به زندگی با افسردگی در دانشجویان

هدف پژوهش حاضر تعیین بررسی رابطه احساس تنهایی و امید به زندگی با افسردگی در دانشجویان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه راهبرد شمال در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود. از این بین نمونه ای به حجم ۷۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه های احساس تنهایی برانن و بست (۲۰۰۴)، امید به زندگی اشنایدر و همکاران (۱۹۹۱) و افسردگی بک (۱۹۷۲) را تکمیل کردند. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد بین احساس تنهایی و امید به زندگی با افسردگی در دانشجویان رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که احساس تنهایی ۴۹ درصد امید به زندگی نیز ۴۸ درصد از میزان افسردگی دانشجویان را پیش بینی می کند. بر این اساس می توان نتیجه گرفت احساس تنهایی و امید به زندگی از متغیرهای بسیار مهم می باشد که می تواند در افسردگی دانشجویان موثر است.

کلیدواژه ها:

احساس تنهایی ، امید به زندگی ، افسردگی ، دانشجویان