اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر طرحواره بر بهبود فضیلت های زناشویی و بهزیستی روانی زنان متاهل

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر طرحواره بر بهبود فضیلت های زناشویی و بهزیستی روانی زنان متاهل انجام گرفت. در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش را همه زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان در سال ۱۴۰۳ تشکیل دادند که از این جامعه تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (۱۵ نفر) و آزمایشی (۱۵ نفر) جایگذاری شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه های بهزیستی روانی ریف و فضیلت زناشویی فاوست و همکاران بود. پروتکل زوج درمانی مبتنی بر طرحواره برای گروه آزمایش در ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای به اجرا گذاشته شد و در پایان مداخلات آموزشی و بعد از سه ماه در مرحله پیگیری، هر دو گروه مجددا با پرسشنامه های پژوهش ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss۲۲ و از طریق تحلیل کواریانس تکمتغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد که زوج درمانی مبتنی بر طرحواره بر نمرات فضیلت زناشویی زنان متاهل تاثیر مثبت داشته و این تاثیر در مرحله پیگیری نیز پایدار مانده است؛ اما زوج درمانی مبتنی بر طرحواره بر نمرات بهزیستی روانی زنان متاهل تاثیر نداشته است؛ بنابراین، پیشنهاد می شود درمانگران در مراکز مشاوره ازدواج، از زوج درمانی مبتنی بر طرحواره برای بهبود فضیلت زناشویی مراجعان بهره ببرند.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی مبتنی بر طرحواره ، فضیلت های زناشویی ، بهزیستی روانی