اثربخشی درمان عقالنی- هیجانی الیس ( REBT ) بر خودمهارگری در دختران نوجوان با رفتارهای پرخطر شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان عقالنی- هیجانی الیس بر خودمهارگری در دختران نوجوان با رفتارهای پرخطر بود. طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دختران نوجوان با رفتارهای پرخطر مرکز اصلاح و تربیت شهر اصفهان در سال ۱۴۰۳ بود که از بین آنها ۴۴ نفر از طریق روش تصادفی ساده انتخاب و به همین روش در ۲ گروه (آزمایش و گواه) گمارده شدند. در ابتدا همه آزمودنی ها پرسشنامه های خودمهارگری (تانجنی و همکاران، ۲۰۰۴) را تکمیل نمودند. سپس اعضای گروه آزمایش به شیوه گروهی درمان عقالنی- هیجانی الیس را در ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای و هر هفته ۱ جلسه دریافت کردند؛ درحالی که اعضای گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. بعد از اتمام مداخله درمانی و فرایند اجرای پژوهش، مجددا اعضای هر ۲ گروه بار دیگر ابزار را تکمیل نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده گردید. نتایج نشان داد که درمان عقالنی- هیجانی الیس به طور معنادار بر افزایش خودمهارگری در نوجوانان دختر با رفتارهای پرخطر موثر بوده است (۰۱/۰>p). با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که از طریق اجرای درمان عقالنی- هیجانی الیس و فنون و مهارتهای به کار رفته در آن میتوان برای بهبود خودمهارگری نوجوانان با رفتارهای پرخطر بهره برد.

کلیدواژه ها:

رفتارهای پرخطر ، درمان عقالنی- هیجانی ، خودمهارگری