اثربخشی درمان هیجان مدار بر شیوه های حل تعارض و کیفیت زندگی دانشجویان دختر متاهل دانشگاه خمینی شهر

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار بر شیوه های حل تعارض و کیفیت زندگی دانشجویان دختر متاهل دانشگاه خمینی شهر انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تمامی دانشجویان دختر متاهل دانشگاه خمینی شهر بوده که از این جمعیت تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند با رعایت معیارهای ورود با مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه ۱۵ نفری تقسیم شدند. ابزار این پژوهش، پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۶) و شیوه های حل تعارض چالا و ساترمن (۲۰۰۱) بود. بعد از آموزش جلسات درمانی هیجان محور به مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس و مانکوا با استفاده از نرم افزار SPSS۲۲ تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد درمان هیجان مدار بر شیوه های حل تعارض و کیفیت زندگی دانشجویان دختر متاهل دانشگاه خمینی شهر تاثیرگذار بود. همچنین درمان هیجان مدار بر اجبارجنسی، حمله فیزیکی، پرخاشگری روان شناختی و مذاکره با ضرایب ۰.۲۵، ۰.۲۱، ۰.۲۲، ۰.۲۷ تاثیرگذار بود و درمان هیجان مدار بر سلامت جسمی، سلامت روانی، روابط اجتماعی، سلامت محیط، سلامت عمومی با ضرایب ۰.۲۸، ۰.۲۷، ۰.۲۹، ۰.۲۶ و ۰.۲۵ تاثیرگذار بود. نتایج پژوهش بیانگر آن است که آموزش هیجان مدار روش مناسبی برای بهبود شیوه های حل تعارض و کیفیت زندگی دانشجویان دختر متاهل محسوب می شود و دستاندرکاران باید به این آموزش توجه خاصی مبذول نمایند.

کلیدواژه ها:

شیوه های حل تعارض ، کیفیت زندگی ، درمان هیجانمدار