اثربخشی آموزش انگیزش مبتنی بر تغییر ذهنیت دوئیک بر خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان دارای استرس تحصیلی پایه اول متوسطه در اصفهان در سال ۱۴۰۳ -۱۴۰۲

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش انگیزش مبتنی بر تغییر ذهنیت دوئیک بر خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان دارای استرس تحصیلی پایه اول متوسطه در اصفهان بود. این پژوهش از نوع نیمه ازمایشی بود که با طرح پیش ازمون-پس ازمون با گروه کنترل اجرا گردید. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر پایه اول متوسطه شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود که به صورت خوشه ای چند مرحله ای و از میان ۶ ناحیه آموزش و پرورش یک ناحیه و سپس یک مدرسه به تصادف انتخاب شد. سپس توزیع پرسشنامه استرس تحصیلی (گادزال، ۱۹۹۱) به منظور غربالگری انجام گرفت و از میان افرادی که نمره بالا کسب کردند ۴۰ نفر نمونه انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه خودناتوان سازی تحصیلی (شوینگر و استینسمر، ۲۰۱۱) بر روی هر دو گروه اجرا شد. گروه آزمایش تحت برنامه انگیزشی مبتنی بر تغییر ذهنیت دوئیک (بر اساس برنامه تغییر ذهنیت دوئیک، ۲۰۰۶) طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت گروهی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکرد. پس از پایان جلسات آموزشی گروه آزمایش، هر دو گروه مجددا پرسشنامه ها را تکمیل کردند. در نهایت اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار spss(۲۶) تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که آموزش انگیزش مبتنی بر تغییر ذهنیت دوئیک بر خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان دختر دارای استرس تحصیلی پایه اول متوسطه شهر اصفهان اثرگذار است. (۱۹/۳۴f=،۰۵/۰>p)

کلیدواژه ها:

انگیزش مبتنی بر تغییر ذهنی ت دوئیک ، خودناتوان سازی تحصیلی