اثربخشی بازی درمانی با رویکرد فیلیلا تراپی بر تاب آوری مادران دارای کودک کار پسر شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی بازی درمانی با رویکرد فیلیلا تراپی بر تاب آوری مادران دارای کودک کار پسر شهر اصفهان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل مادران دارای کودک کار پسر شهر اصفهان و نمونه آماری شامل ۳۰ نفر از مادران که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و کاملا تصادفی در دو گروه مداخله (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) جایدهی شدند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه تاب آوری کورنو دیویدسون (۲۰۰۳) بوده و برنامه مداخله شامل ۱۰ جلسه بازی درمانی با رویکرد فیلیلا تراپی برای گروه مداخله اجرا گردید. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد بازی درمانی با رویکرد فیلیلا تراپی بر تاب آوری مادران دارای کودک کار پسر شهر اصفهان تاثیر دارد (P<۰/۰۵). علاوه بر این یافته های مربوط به فرضیه های فرعی نیز نشان داد اثربخشی بازی درمانی با رویکرد فیلیلا تراپی بر تحمل عاطفه منفی و پذیرش مثبت تغییر و روابط ایمن مادران دارای کودک کار پسر معنادار بوده است (P<۰/۰۵). لذا می توان از فیلیلا تراپی به عنوان یک درمان برای افزایش تاب آوری استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، فیلیلا تراپی ، تاب آوری